تا الان كه روز سوم مهمونيه خداست اين موضوع خيلي فكرمو به خودش مشغول نكرده بود. وقتي پستت رو خوندم يهويي دلم لرزيد... با خودم گفتم نكنه من....
منم از ايستگاههاي رجب و شعبان سريع گذشته ام ولي وقتي نواي باز آ باز آ هر آنچه هستي باز آ... به گوشم مي رسه شرمندگي تمام وجودم رو فرا مي گيره....
نمي دونم با چه رو رويي بگم باشه خدا جون. با چه رويي بگم منونتم كه منو دعوت كردي......
ته دلم يه چيزي بهم ميگه ..نه ..نگو...مگه غير خدا كسي هم هست كه تو رو با اين همه سياهي قبول كنه ...مگه تنها پناه تو غير خداكسي هم هست..
خدايا ..خدايا...
با رو سياهي وشرمندگي تمام ازت ممنونم... خيلي ممنونم كه منو دعوت كردي .
ولي خدا جون..كمكم كن از اون مهمونايي نباشم كه فقط مهموني اومدن وميزبان رو فراموش كردن....
